แนวถนนเวียออกัสตาโบราณซึ่งเป็นทางสัญจรที่ยาวที่สุดผ่านคาบสมุทรไอบีเรียในช่วงการปกครองของโรมัน ยังคงหลงเหลืออยู่ในภูมิภาคนี้ โดยเชื่อมโยงซากสะพาน ซุ้มประตูและบ้านพัก แต่ไม่ใช่คฤหาสน์ที่ถูกขุดค้น โรงสี หรือแม้แต่หลักไมล์ตามเส้นทางประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นที่สุด มันคือต้นมะกอกอายุ 2,000 ปี ต้นไม้เหล่านี้กระจายตัวอยู่ตามภูมิประเทศของภูมิภาค
มาสตราของกัสเตลอนทางตอนเหนือของชุมชนวาเลนเซีย โดยมีอายุแตกต่างกันไปตั้งแต่ต้นไม้ที่เคยเห็นในรัชสมัยของออกุสตุส ซีซาร์ ไปจนถึงต้นไม้ที่เป็นพยานถึงการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันและพวกเขายังคงผลิตมะกอก เนื่องจากต้นไม้พันปีได้รับการคุ้มครองโดยรัฐบาล จึงไม่อนุญาตให้มีการเขย่าลำต้นตามปกติด้วยเครื่องเกี่ยวนวดแบบสั่นสะเทือน แทนที่จะใช้เครื่องเขย่าแบบมือถือกับกิ่งไม้เพื่อไล่ผลมะกอกออกอย่างระมัดระวัง การปรากฏตัวของ olivo silvestre (ต้นมะกอกที่แพร่หลายในลุ่มน้ำเมดิเตอร์เรเนียน) ในพื้นที่นั้นขยายไปไกลถึงยุคหินตอนปลาย แต่การเพาะปลูกไม่ได้เริ่มต้นจนกระทั่งหลังจากนั้นไม่นานระหว่าง 3700 ถึง 3500 ปีก่อนคริสตกาล